Samen met de jongste zit ik op de bank YouTube te kijken, ja je leest het goed, YouTube. Ze is een grote fan van Dionne van Leuk of meuk. Ik moet bekennen, haar video’s zijn erg… leuk! Ninthe (onze jongste), ziet zo allerlei speelgoed voorbij komen. Dit wordt direct genoteerd Lees verder…
Kon het nog drukker? Ja natuurlijk! Na de eerste paar maanden van de opleiding bleek wel dat dit ‘echt mijn ding was’. Super interessant en dankbaar voor alles wat normaal zo ‘normaal’ is. En wat dus eigenlijk helemaal niet zo normaal is, maar een enorm wonder. Op mijn werk ging Lees verder…
Jaar één, kinderfysiotherapie. Klaar voor? Not at all. Boeken besteld, collegeblok ook. Hoe werkte dit ook al weer zeg? Inmiddels weer een flink aantal jaar geleden dat ik in de collegebanken zat. Nou ja, gaan maar gewoon en we zien het wel. En toen kwam het rooster. Auw! Elke woensdag Lees verder…
‘’ Waarom ga je niet studeren? ’’, vraagt Daan als ik me hardop afvraag welke werkgever er zit te wachten op een fysiotherapeute die net moeder is geworden. Baby betekend huilen, slapeloze nachten, te pas en te onpas naar huis etc. etc., als ik mijn vorige werkgever mag geloven. Nee Lees verder…
Het aftellen naar de missie is nu toch wel begonnen. Nog 1,5 maand. Nog 2 weken werken dan is hij een hele maand vrij. Een hele maand om vervolgens 4 maanden weg te gaan. Het gat kan niet groter zijn. Maar wel heerlijk dat hij even helemaal een maand thuis kan zijn. Lees verder…
Woensdag. Precies twee weken geleden vertrok Daan weer naar Amerika. Deze keer gaat hij voor een maand, de vorige keer (januari) waren het er twee. Objectief gezien is dit dus ‘een korte’, ‘de helft’ en ‘minder lang’. Klopt. Helaas loopt mijn gevoel niet altijd synchroon met mijn ratio. Ik kan Lees verder…
Hoe normaal is het tegenwoordig dat als je aan iemand vraagt hoe het gaat, je als antwoord druk krijgt? Sinds ik er over ben gaan nadenken is het mij opgevallen dat zelfs ik hier schuldig aan ben. We leven in een tijd en maatschappij waarbij het heel normaal is om Lees verder…
‘’Maar ik mis mijn papa zo erg!’’, snikkend stort Eef zich op de vloer in de gang. Even kijk ik haar met grote ogen aan, waarna ik haar snel ga troosten. Wat was er gebeurd? Na weken van hand in hand en 2 zielen 1 gedachte is het afgelopen week Lees verder…
De kinderen liggen eindelijk in bed, de afwas is gedaan en de hond is er uit geweest. Ik ben redelijk uitgeteld en nestel me, zoals elke avond, op de bank met Greys Anatomy, lang leve Videoland! Ik ben bij het allereerste seizoen begonnen, voorlopig kom ik de ‘eenzame’ doordeweekse avonden Lees verder…
Met die woorden probeer ik mezelf de laatste weken te motiveren. Echt hoor, het komt uit mijn tenen. Nog niet eerder voelden de laatste loodjes zo zwaar. Ja, dit riep ik eerder. En dat was ook zo. Toen. Dit is het laatste van het laatste. Niet mijn vak, niet vakinhoudelijk, Lees verder…